اثر 6 هفته تمرین استقامتی بر سطوح اینترلوکین 10 در بافت تومور موش های ماده مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: فعالیت بدنی و تمرینات ورزشی می توانند از طریق تنظیم و تعدیل نیمرخ سایتوکاینی در ریزمحیط تومور نقش حمایتی را در سرطان پستان داشته باشند. اینترلوکین 10 یک سایتوکاین ضد التهابی می باشد که نقش مهمی در پاسخ های سیتم ایمنی ایفا می کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات استقامتی بر میزان il-10 بافتی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان بود. مواد و روش ها: بدین منظور 20 سر موش بالب سی ماده (6 تا 8 هفته ای با میانگین وزنی 5/14 گرم) خریداری و به شکل تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت 6 هفته تمرینات استقامتی را پس از آشناسازی موش ها با محیط ورزشی و تزریق سلول های سرطانی انجام دادند (پنج جلسه درهفته، 25 دقیقه، 50% تا 75% vo2max ). پس از پیدایش تومور، هر هفته یک بار طول و عرض تومور توسط کولیس دیجیتالی اندازه گیری شد. در پایان بافت تومور موش ها برداشته و سریعاً فریز شد و در دمای70- درجه سلسیوس نگهداری شد. نمونه تومور هموژنیزه شد و سپس با روش الایزا میزان سایتوکاین il-10در نمونه ها بررسی شد. از آزمون t مستقل جهت مقایسه متغیرهای مربوط به دو گروه کنترل و تمرین استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که مقدار il-10 در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بالاتر بود (p>0.05). همچنین کاهش حجم تومور در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید. نتیجه گیری: افزایش سطوح سایتوکاین il-10 به موازات کاهش حجم تومور می باشد که نشان می دهد ورزش از طریق افزایش سطوح این سایتوکاین موجب کاهش رشد تومور می شود. رگ زایی درون تومور اساس رشد آن است، لذا افزایش سطوح il-10 که یک سایتوکاین ضد رگ زا می باشد، در گروه ورزش نسبت به گروه کنترل نشان می دهد که ورزش می تواند از رشد تومور با تعدیل نیمرخ سایتوکاینی درون ریزمحیط تومور بازداری کند.